Diegenen die mij kennen of mij volgen op sociale media, weten dat ik -naast vele andere dingen- een donorkind ben. Mijn ouders konden samen geen kinderen krijgen en hebben via kunstmatige inseminatie en een anonieme donor toch hun kinderwens in vervulling kunnen laten gaan.
Mijn tweelingbroer en ik hebben altijd geweten dat onze opvoedvader niet onze biologische vader was. En ik heb áltijd vragen gehad. Ik vroeg me af hoe mijn “echte vader” eruit zag. En of hij van dezelfde dingen hield als ik. Het was een wonderlijk idee dat ik op straat zomaar langs hem zou kunnen lopen zonder van elkaar te weten dat we verwant zijn. Maar ik zou nooit te weten komen wie het was. Het enige beetje informatie dat mijn ouders me konden vertellen was dat het een student geweest was en dat hij op mijn opvoedvader zou hebben geleken.
Noodgedwongen liet ik het rusten, totdat ik in 2017 erachter kwam dat er een mogelijkheid was om via DNA- en stamboomonderzoek familie te vinden. Ik ondernam meteen actie en schreef me in bij alle (internationale) DNA-databanken. Ik hoopte uiteraard op een snelle zoek-en-vind-actie, maar zo ging het niet bij mij. Stambomen bouwen is een hele kunst op zich. En mijn stamboom bleek erg ingewikkeld. In november 2017 vond ik mijn halfzus, die zich ook bij de DNA databanken had ingeschreven, maar ik vond nog niet waar mijn zoektocht om begon; mijn biologische vader.
Einde van de zoektocht
Ik heb heel veel hulp gehad van mensen die ik in mijn zoektocht tegen kwam. Mijn stamboom is in totaal vijf keer opnieuw opgebouwd. En uiteindelijk vroeg ik familiedetective Els Leijs om hulp. Ook zij had er een hele kluif aan. Ruim een jaar zette zij haar tanden in deze puzzel. En toen ineens vond zij een hoopvolle kruising in de stamboom en legde contact met iemand die mogelijk waardevolle informatie had. Ineens was de zoektocht over. Deze persoon bleek een nicht van mijn donorvader te zijn en zij wist te vertellen dat het bekend was dat hij gedoneerd had. Deze nicht zou contact leggen met haar oom en zijn familie. Zij stelde zich behulpzaam op, maar…. er kwam radiostilte.
Het duurde maanden voordat er weer reactie kwam, en de reactie was niet positief. Mijn donorvader bleek al behoorlijk op leeftijd te zijn en hij kampte met een vergevorderd dementieel proces. Zijn vrouw en twee wettelijke zoons wilden geen contact met mij. Ik had gevraagd om de minimale informatie waarnaar ik op zoek was (hobbies, werkgeschiedenis, karaktereigenschappen, relevante medische (erfelijke) informatie en een foto). Maar er was geen contact. Er werd nauwelijks gecommuniceerd en de boodschap was vooral dat ik, samen met mijn vragen, niet gewenst was.
Totdat ik, na opnieuw vragen, uiteindelijk deze week tóch de informatie kreeg waar ik naar op zoek was.
Na 42 jaar in het ongewisse te zijn geweest en daarvan 5 jaar intensief te hebben gezocht, wist ik nu hoe mijn biologische vader eruit zag. Dit geeft mij rust. Ik had het gevoel dat een deel van mij in de schaduw stond. Hier is nu eindelijk licht op komen schijnen en de grootste vraagtekens zijn verdwenen.
Een nieuw begin
De zoektocht heeft een enorme impact op mijn leven gehad. Het is gepaard gegaan met pieken en dalen. Ik heb gemerkt dat er een enorme veerkracht voor nodig is, zeker wanneer de zoektocht niet makkelijk is. Mijn pad was er één met vele teleurstellingen en afwijzingen. Maar ik heb veel geleerd en betekenisvolle relaties erbij gekregen. Het heeft gemaakt dat ik bewuster ben van mijn eigen wensen en dat ik mijn eigen koers kan varen. Ik had niet gekozen voor een anonieme vader. Hoewel mensen in mijn omgeving erop tegen waren (ik kon alles afstrepen op de Donor Kinderen Bullshit Bingo), heb ik toch het onherbergzame pad bewandeld dat naar zijn identiteit leidde. Ik heb op dat pad nieuwe familie gevonden.
Bloedverwanten die al dan niet met mij in contact wilden komen, maar ook andere donorkinderen waar juist heel waardevol contact mee is. De komende periode zal er één zijn van bezinning.
De zoektocht naar de identiteit van mijn biologische vader is voorbij. Een nieuwe begint.
Wil je mijn hele verhaal horen? Ik was te gast in aflevering 36 van de donorkinderenpodcast “De Kwak Kwaakt”. Ook is mijn verhaal kort opgetekend in een interview in het Medisch Contact (vanaf week 43 2022 gratis te lezen).
Wil je met me in gesprek over jouw veerkracht? Kan ik je bijstaan in de emotionele aspecten die bij jouw persoonlijke zoektocht komen kijken? Neem dan contact met me op.
